Συνέντευξη με τον Pan Pan
Συνέντευξη στη Γιώτα Καλλιγοσφύρη
Στο πλαίσιο του Westide Festival που πραγματοποιήθηκε, μετά από 4 σχεδόν χρόνια, στην Πάτρα 1-3 Απρίλη, ο Pan Pan επισκέφθηκε τον σταθμό μας.
O Pan Pan, που συνθέτει μουσική και γράφει στίχους με την ίδια ευκολία που εικονογραφεί, μοιράστηκε σκέψεις του και fun facts και νιώσαμε για λίγο ήρωες στις Φαντασμαγορίες του.
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
Pan Pan ή αλλιώς Παναγιώτης Πανταζής. Ποιος είναι ο Pan Pan;
Εγώ. (γέλια)
Είμαι μουσικός, ως μουσικός μιλάω σήμερα, γενικά κάνω κόμικς και εικονογραφήσεις.
Σε γνώρισα ως μουσικό κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας και παρατήρησα πως μπορούσα να συνδέσω τα άλμπουμ σου με τις εικονογραφήσεις σου.
Ήταν ένα σκαλί για μένα. Είναι κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά το να μου πουν ότι βλέπουν μία σύνδεση ανάμεσα στα σχέδια και στις μουσικές. Κάποιες φορές το κάνω και επίτηδες κάποιες φορές βγαίνει απλά αυτόματα γιατί την ίδια περίοδο που δουλεύω κάτι σχεδιαστικά μπορεί να δουλεύω κάτι μουσικά και άθελά μου να δημιουργείται μία σύνδεση, σαν το ένα να συμπληρώνει το άλλο κατά κάποιο τρόπο.
Είναι “multi-talent” να καταφέρνεις να εικονογραφείς και να δημιουργείς μουσική (στίχους, μίξη)!
Τα κάνω όλα αυτά, όμως είναι και λίγο από ανάγκη. Ας πούμε το τελευταίο άλμπουμ που έχουμε ετοιμάσει με Echo Tides, τη μπάντα μου, δεν έκανα εγώ την επιμέλειά του. Αποφασίσαμε ότι θα επενδύσουμε και θα πληρώσουμε, να γίνει σωστά, επαγγελματικά.
Συνήθως τα δικά μου project τα κάνω όλα εγώ από την αρχή, στίχους, ηχογράφηση, μίξη, τα πάντα. Ξέρω ότι έχει κάποια επίπτωση, κατά κάποιο τρόπο, στην ηχητική ποιότητα, απ’ την άλλη μεριά το αγαπάω κιόλας αυτό το πράγμα -το λίγο πιο ιδιαίτερο- που δεν είναι τόσο ραφιναρισμένο. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα το έκανα, δεν είναι ότι είμαι low-fi για χάρη του low-fi. Μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα.
Θέλω να σχολιάσω σχετικά με τις φαντασμαγορίες σου ότι θέλουμε και μία τρίτη να μάθουμε τι έχει κάνει το αγόρι φάντασμα.
Θα υπάρξει Φαντασμαγορία 3 και θα ακουστούν και ακυκλοφόρητα κομμάτια στο σημερινό Live.
Υπάρχει σύνδεση μεταξύ της Φαντασμαγορίας 1 και 2;
Είναι η ιστορία του ίδιου χαρακτήρα. Θα τον δούμε και πού βρίσκεται αλλά και τι συμβαίνει στη ζωή του στην Φαντασμαγορία 3.
Πώς ξεκίνησε η ιστορία του ήρωα; Ήταν στην καραντίνα του και ταρακουνήθηκε;
Εγώ ήμουν στην καραντίνα μου και ταρακουνήθηκα. Αλλά αυτά που αφηγείται η Φαντασμαγορία 1 δεν έχουν να κάνουν με καραντίνες και τέτοια. Έχουν να κάνουν με άλλη κατάσταση, κάποιου άλλου θεωρητικά. Είναι σε κάποιο βαθμό ένα alter ego μου σαν χαρακτήρας, αλλά υπό την έννοια του ότι αντλεί έμπνευση από εμπειρίες μου γιατί κατά τα άλλα είναι fiction.
Για να το συνοψίσουμε κάπως έτσι χονδρικά η Φαντασμαγορία 1 περιγράφει τη στιγμή κάποιου ανθρώπου, αυτού του χαρακτήρα μας, του αγοριού φάντασμα που βρίσκεται κάπου εκεί στα ξημερώματα, κάπου ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο, δεν ξέρει τι να κάνει με την ύπαρξή του γενικά και κάπου του αρέσει, κάπου βασανίζεται.
Στη Φαντασμαγορία 2 είναι σε μία πιο χαλαρή κατάσταση που βλέπουμε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη ζωή του ήρωα, σαν να βλέπουμε μία μέρα ας πούμε. Από το πρωί τις υποχρεώσεις και τις δουλειές μέχρι το βράδυ που αφήνεται ελεύθερος αυτός ο χαρακτήρας να ζήσει τη ζωή του χωρίς κάτι να τον δεσμεύει.
Και στο τρίτο μέρος των φαντασμαγοριών τον βλέπουμε σε μία κατάσταση που πλέον είναι εντάξει στην καθημερινότητά του από άποψη συντροφικότητας. Τον βλέπουμε σε μία φάση που έχει πλέον βρει την αγάπη έχει παιδί και κάπως μέσω αυτού συνδέεται ξανά και με τη δική του παιδική ηλικία και πώς αυτά μπλέκουν στο τώρα.
Άρα θα μάθουμε πάρα πολλά για τη Φαντασμαγορία 3, θα πάρουμε ένα hint.
Θα πάρετε σίγουρα. Κι ένα hit θα πάρετε.
Τα παιδιά θέλουν χορό όμως πρέπει να τους τον δώσεις.
Θα τον δώσω και τον χορό. (γέλια)
Από πού αντλείς έμπνευση; Έχεις κάποια ακούσματα που μπορεί να σε έχουν επηρεάσει;
Μουσική ακούω από παιδί, κυρίως Hip-Hop. Δεν κάνω Hip-hop σαν μουσική, αλλά έχοντας πει αυτό αν κάποιος ακούσει τη μουσική μου θα πει οκ δεν είναι Hip-hop, αλλά μπορώ να καταλάβω πού το πάει. Δηλαδή υπάρχει και το spoken word, υπάρχει ο ρυθμός, στην ενορχήστρωση υπάρχει αυτό το κόψε ράψε που μπορεί να δημιουργώ τα δικά μου samples όπως γίνεται στο Hip-hop που σαμπλάρουνε πολλοί. Από εκεί και πέρα έμπνευση από την καθημερινότητα, από κάτι που μπορεί να ακούσεις, από κάτι που μπορεί να διαβάσεις, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί να δεις μία ταινία να σου δημιουργήσει ένα συναίσθημα και να θες να γράψεις κάτι ή να ζήσεις κάτι και να σου πάρει 10 χρόνια να το αφομοιώσεις και μετά να βγει σαν κομμάτι με κάποιο τρόπο.
Επειδή μου αρέσουν τα fun facts (ένα κομμάτι της εκπομπής είναι τα fun-facts) θα ήθελα να μοιραστείς ένα για κάποιο κομμάτι σου. Πχ. Για το «Χτύπα με σαν ρεύμα στην πίστα». Και να μας πεις ένα ή δύο αγαπημένα σου κομμάτια από τις φαντασμαγορίες.
Καλά από τις φαντασμαγορίες το αγαπημένο μου, νομίζω, είναι «Άσχημοι ήχοι», το έχει τραγουδήσει η Nalyssa Green. Είναι το αγαπημένο μου με την έννοια ότι εκεί κατάφερα να εκφράσω μέσω των στίχων ακριβώς-ακριβώς όπως ένιωθα κάποια πράγματα κι έτσι συνόψισαν πάρα πολύ ωραία το πώς ένιωθα παλιότερα. Δηλαδή δεν έχει να κάνει με την τωρινή μου κατάσταση, αλλά σίγουρα ήταν μία περίοδος στην οποία ήθελα να αναφερθώ και να το βγάλω λίγο από μέσα μου.
Fun fact; Πολλά fun-facts! Για το χτύπα με σαν ρεύμα στην πίστα φαντασιωνόμουν ότι το παίζω στη Rebound, αλλά αυτό ήταν και λίγο εμφανές. Άλλο fun-fact, στο σημείο που αναφέρομαι σε non-binary άτομα και σε ανθρώπους που ξεφεύγουν από αυτό που θεωρεί η κοινωνία Normal αναφερόμουν όντως σε γνωστά μου άτομα που έχουν βασανιστεί με αυτό το πράγμα ακόμα και με τον εαυτό τους και ήταν ένας τρόπος να τους δείξω την εκτίμησή μου και τη στήριξή μου.
Είναι ενδυναμωτικό αυτό που λες και γενικά, κατά τη γνώμη μου, έχουν ταυτιστεί πολλά queer άτομα καθώς η κοινωνία μας δεν αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα.
Χαίρομαι με αυτό που λες γιατί γενικά ήθελα το κομμάτι να είναι ενδυναμωτικό. Αυτό με την κοινωνία με προβληματίζει γενικά με την έννοια ότι εγώ είμαι cis-straight, αλλά στον βαθμό που μου αναλογεί, που έχω κάποια δύναμη να μιλήσω για κάποια πράγματα, θέλω να το κάνω χωρίς να είναι σαν να μιλάω για εκείνα τα άτομα. Δηλαδή δεν θα μιλήσω εκ μέρους τους, αλλά θα μιλήσω υποστηρικτικά γι’ αυτά και θα είμαι δίπλα τους.
Δεν νομίζω ότι βγαίνει από οποιοδήποτε κομμάτι σου ότι μιλάς αντί γι’ αυτούς, ίσα ίσα, απλά υπάρχουν πολλοί που ταυτίζονται και το βλέπεις και όταν ο κόσμος τραγουδάει από κάτω κι ελπίζω να το δεις και σήμερα.
Ναι είναι ωραίο αυτό. Έτσι νιώθω, ότι αυτό θα γίνει.
Νωρίτερα ανέφερες τη μπάντα σου τα Echo Tides. Θέλεις να μου περισσότερα;
Ναι! Τα Echo Tides είναι το συγκρότημά μου που παίζω δηλαδή ισότιμα, δεν είναι Pan Pan που είμαι εγώ και μπορεί να ζητήσω από κάποιον κάποια συνεργασία και να έχω εγώ τον τελικό λόγο στο τι θα βγει.
O Pan Pan δηλαδή είναι μόνος του; Ναι
Σε βοηθούν συνεργάτες από τα Echo Tides;
Όχι απαραίτητα, αλλά σήμερα στο live θα συμμετέχουν τα ¾ των Echo Tides ο μόνος που δεν κατάφερε να έρθει είναι ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος. Στη σκηνή θα είμαι μαζί με το Γιώργο Λυγουριώτη που παίζει ντραμς και παίζουμε μαζί 12 χρόνια μαζί ακόμη και πριν τα Echo Tides. Στη φωνή θα είναι η Καλλιόπη Μητροπούλου, που τραγουδάει και σε Pan Pan κομμάτια («Μήνες σε θέλω», «Τα παιδιά θέλουν χορό», «Το κορίτσι που αγαπώ»), και η αδερφή της Λυγερή Μητροπούλου με την οποία θα παίξουμε πρώτη φορά μαζί.
Το κορίτσι που αγαπώ θυμίζει κάτι από άλλη εποχή! Πίστευα πως είναι κάποια διασκευή.
Πολύς κόσμος νομίζει πως έχω σαμπλάρει κάτι, αλλά εγώ το έχω φτιάξει. Στη πρώτη μορφή του είχε συμπεριληφθεί σε ένα EP που είχα κάνει με τον Fragile balloon (EP "Vodena 111", Fragile Balloon x Pan Pan). Επειδή ο Fragile Balloon είναι παραγωγός που έχει αναγνώριση και στο εξωτερικό είχαν γράψει review και από εξωτερικό και αναφερόμενοι στο κομμάτι το χαρακτήριζαν σαν 60s sample, δεν είναι 60s sample εμείς το φτιάξαμε.
Εκτός από το Bandcamp, καθώς τυπώνεις και ωραία T-shirts και έχεις και τις εικονογραφήσεις σου, πού μπορεί να σε βρει ο κόσμος;
Ευχαριστώ! Μπορούν να με βρουν στο Instagram @postnoise. Εκεί οτιδήποτε θέλω να δείξω στον κόσμο ανεβαίνει.
To artwork των album σου το αναλαμβάνεις εσύ;
Συνήθως ναι, αλλά όχι αποκλειστικά. Δηλαδή θα μου άρεσε να συνεργαστούμε π.χ. στο καινούριο μας Echo Tides album με μία συγκεκριμένη φωτογράφο που έχω σκεφτεί. Είναι ωραίο να συνεργάζεσαι με άλλους ανθρώπους να φέρνει ο καθένας την οπτική του, ανοίγει και το δικό σου κεφάλι.
Α! Όσον αφορά τα album Φαντασμαγορία 1 και 2, μιας και συνδέονται γιατί έχουμε τον ήρωά μας, παίζουν κάποιο ρόλο τα χρώματά τους;
Ναι παίζουν! Το ροζ της Φαντασμαγορίας 1 είναι αυτό το χάσιμο, η ασάφεια των πρωινών ωρών γι’ αυτό και δεν είναι τόσο σαφές το εξώφυλλο είναι ένα νεφέλωμα, τι είναι ας πούμε αυτό; Ποιος ξέρει. Εγώ το έχω κάνει (γέλια). Στη Φαντασμαγορία 2 το μαυροκόκκινο από την άλλη είναι πολύ σαφές, τα περιγράμματα είναι σκληρά, είναι μια γάτα που κατεβαίνει τις σκάλες να πάει να χορέψει. Το εξώφυλλο της Φαντασμαγορίας 3 το σκέφτομαι ακόμα, μάλλον γαλαζοπράσινο θα είναι, κάτι πιο ήρεμο πιο ειρηνικό ίσως. Θα το δείτε και εσείς και θα το κρίνετε…
Photos by MakeNoNoize
