Οι παραγωγοί του sinradio.gr ξεχώρισαν από έναν διεθνή δίσκο για το 2021 ο καθένας και τον μοιράζονται μαζί σου!

Διάβασε ακόμα: Οι Καλύτεροι Εγχώριοι Δίσκοι του 2021

Διονυσια Αλβανού

Arlo Parks - Collapsed In Sunbeams

Το ντεμπούτο άλμπουμ της Arlo Parks κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2021 μετά από τα πρώτα Χριστούγεννα με lockdown, μετά από το πολύ δύσκολο 2020, σε μία φάση που όλοι είχαμε κουραστεί ψυχολογικά από την δυστοπία της πανδημίας. Ο δισκος της Arlo Parks λειτουργεί κάπως επουλωτικά μιας και θίγει και ζητήματα ψυχικής υγείας με νότες όμως αισιοδοξίας που μας είναι απαραίτητες. Κάθε τραγούδι της είναι και μία μικρή ιστορία "ντυμένη" με μουσική που συνδυάζει indie και R&B στοιχεία.

Αγαπημένο τραγούδι του άλμπουμ για τις δύσκολες χρονιές που πέρασαν, το Hope. 

Δήμητρα Αθανασίου

Lonely Guest - Lonely Guest

Το νέο project του Tricky, “Lonely Guest”, αποτελεί το απότοκο της συνεργασίας του με διάφορους καλλιτέχνες (Marta, Lee “Scratch” Perry, Joe Talbot, Kway, Paul Smith, Oh Land, Murkage Dave, Rina Mushonga, Breanna Barbara). Το ομότιτλο album “Lonely Guest” το οποίο ετοιμαζόταν εν καιρώ lockdown έκανε release τον Οκτώβρη του ’21 και αποτελεί μία τρομακτική και συνάμα μεγαλοπρεπή “πολεμική” ιστορία για το 2021. Ηχητικά συνδυάζει με πολύ αρμονικό τρόπο την punk rock, τη hip hop, την electronica ακόμη και τη soul και προσδίδει τη σχετική ελευθερία στον Tricky να ξεφύγει από τα στενά περιθώρια της trip hop με την οποία είναι συνυφασμένος. Μπορεί να είναι αρκετά σύντομο σε διάρκεια (25 λεπτά) ωστόσο η εμφάνισή του έκανε κρότο, και μας έκανε να αδημονούμε για τις επόμενες κυκλοφορίες αυτού του brilliant bastard Tricky και του νέου του project.
Αγαπημένο κομμάτι: Move me
Τα grunge και συνάμα αισθησιακά φωνητικά της Marta απλά το απογειώνουν.
Απολαύστε υπεύθυνα.

Θανάσης Στασινός

Curtis Harding - If Words Were Flowers

Το 3ο προσωπικό άλμπουμ του Curtis Harding είναι ένας δίσκος αφιερωμένος τόσο στο κίνημα Blacklivesmatter όσο και στην αγάπη. Αναμειγνύεται με πολλά είδη μουσικής R&B, psych rock, soft jazz, hard funk και gospel όμως βασικό στοιχείο είναι η soul, όπως και σε κάθε του δίσκο άλλωστε. Εξαιρετικά τα κομμάτια Hopeful, Can't Hide It και I Won't Let You Down.

Γιώτα Καλλιγοσφύρη

Moby - Reprise

Δεν θα έλεγε κανείς το “Reprise” ακριβώς “νέο” άλμπουμ, αφού αποτελείται από επανεκτελέσεις τραγουδιών του Moby αλλά και άλλων μουσικών, όπως του αθάνατου David Bowie. Ο καλλιτέχνης το Μάιο του 2021 κυκλοφόρησε το ιδιαίτερο αυτό άλμπουμ σε συνεργασία με την Oρχήστρα Τέχνης της Βουδαπέστης και ιδίως τα δικά του τραγούδια πήραν άλλη μορφή. Ακούστε το “Extreme ways (Reprise version)” και ίσως αντιληφθείτε - όπως και εγώ- ότι ο Moby ακούγεται όπως και να ‘χει υπέροχα. 

Βασίλης Παλαιολόγου

Μatt Berry - The Blue Elephant

Δεκαπέντε μέρη αποτελούν το The Blue Elephant και κανένα δεν περισσεύει, ακόμα και κάποια σύντομα οργανικά περάσματα μεταξύ μερικών κομματιών. Ο δίσκος ακούγεται νεράκι και ευχάριστα ειδικά για τους λάτρεις της ψυχεδελικής ποπ. Μελωδία και ρυθμός, δεμένα με ευστοχία και μεράκι.

CJ Turtle

Monkey Safari - Love Will Set U Free (Hommage 2021)

Το τέταρτο album του αγαπημένου ντουέτου από τη Γερμανία είναι και το καλύτερο τους!

Δήμητρα Αλεξανδράκου

Bicep - Isles (Ninja Tune)

Το Isles κυκλοφόρησε από την αρχή της χρονιάς και μας έκλεψε την καρδιά κλέβοντας και την πρωτιά από τη Little Simz στη λίστα των αγαπημένων της υποφαινόμενης. Οι Bicep ξέρουν να κάνουν το συναίσθημα νότες και το πετυχαίνουν σε κάθε  track.
Ακουστικά, βουτιά στο συναίσθημα και βερίκοκα. Αυτή είναι η συνταγή.

Αγαπημένα κομμάτια: Apricots (duh!), Rever feat. Julia Kent, Fir

Κώστας Τσάμης

Madlib - Sound Ancestors

Σύμπραξη του Hip-Hop παραγωγού Madlib με τον Kieran Hebden (Four Tet). Εκατοντάδες recordings, samples στάλθηκαν στον Kieran Hebden σε βάθος 2 ετών, ο οποίος διάλεξε 16 από αυτά, έκανε το edit και τα οργάνωσε. Μια διαδικασία αντίστοιχη με αυτή που ακολούθησε ο Madlib για το Shades of Blue (2003), όταν άκουσε και συνέλεξε samples μέσα από την συλλογή της Blue Note Records, μόνο που αυτή τη φορά στη θέση της Blue Note είναι ο ίδιος. Τα samples του δίσκου είναι από κομμάτια αγαπημένων δίσκων του Madlib.

Το Άλμπουμ μπορεί να χαρακτηριστεί Instrumental Hip-Hop αλλά έχει επιρροές από Hip-Hop, Jazz, 60s psych-rock μέχρι και 80s Post-Punk κάτι που γίνεται αντιληπτό ειδικά στο Dirtknock, το οποίο είναι βασισμένο πάνω στο μπάσο και τα φωνητικά των Young Marble Giants. Ο δίσκος έχει αρκετές αντιθέσεις τόσο στον ήχο όσο και τη διάθεση, έχει κομμάτια με εύθυμες στιγμές αλλά και με μια αίσθηση πένθους.

Προσωπικά αγαπημένα κομμάτια του δίσκου είναι τα “The Call”, “Dirtknock” και το “Hopprock”.

Ντένις Σκούρας 

Radiohead - Kid A Mnesia

Κλέβουμε λίγο στον ορισμό του τι σημαίνει καινούργιος δίσκος. Σε μία συλλεκτική επανέκδοση οι Radiohead, αν και εξαφανισμένοι εδώ και καιρό, μας θυμίζουν τι σημαίνει να είσαι θρύλος στη μουσική σκηνή. Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ τους (Amnesiac) κάνει παρέα σε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα άλμπουμ τους (Kid A) εμπλουτισμένα με ανέκδοτα μέχρι σήμερα τραγούδια. “Μια στάση εδώ για να κατέβω να χορέψω ένα Lotus Flower… “

Μαρία Παναγιωτάκη

The Black Keys - Delta Kream

Αυτός ο δίσκος ήταν προσωπικά η πιο ευχάριστη μουσική έκπληξη για φέτος. Η μπάντα από το Οχάιο μας χάρισε ένα έργο που θυμίζει περισσότερο εποχές The Big Come Up και Thickfreakness καθώς ο ήχος επέστρεψε σε πιο blues rock ύφος ξεφεύγοντας αρκετά από το indie. Ακούγεται εξίσου ευχάριστα στο σαλόνι με μουσικές βραδιές και σε road trip του αμερικάνικου νότου. Ξεχωρίζω τα: Going Down South, Sad Days Lonely Nights.

Δημήτρης Παπασπύρος

Måneskin - Teatro d'ira: Vol. I

Δεν ξέρω αν είναι ο δίσκος της χρονιάς, γιατί γι’ αυτό δεν έχω αποφασίσει ακόμα με σιγουριά. Οι Maneskin, όμως, είναι αναμφίβολα η προσωπική μου (όπως και πολλών άλλων ατόμων στοιχηματίζω) αποκάλυψη της χρονιάς. Είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη ότι η μουσική, και ιδιαίτερα ένα τόσο δημοφιλές είδος όπως η ροκ, δεν έχει προδιαγεγραμμένη πορεία ακμής και παρακμής, αλλά μεταβάλλεται και αναγεννάται συνεχώς με νέα στοιχεία, ανάλογα με την εποχή στην οποία ζουν τα άτομα που τη δημιουργούν. Οι Maneskin δεν φαίνεται να είναι απλώς μια μπάντα που κέρδισε τη Eurovision και θα περάσει στην αφάνεια, όπως συνηθίζεται. Και αυτό γιατί η μουσική τους έχει ουσία, γι’ αυτό και προτείνω να αφιερώσετε χρόνο να ακούσετε το Teatro d'ira: Vol. I.

Λευκοθέα Μακρή

Turnstile - GLOW ON

Idles σας αγαπώ, αλλά αντικειμενικά το νέο album της hardcore μπάντας από τη Βαλτιμόρη ήταν κεραυνοβόλος έρωτας με το πρώτο άκουσμα. Τρανό παράδειγμα άψογης εκτέλεσης ενός ιδιαίτερου συνδυασμού χαρντκορίλας και γκρουβάτου indie/latino-funky ρυθμού με riffs που θερίζουν! Ένας δίσκος που θα μνημονεύεται ως «κλασικός» σε λίγα χρόνια.

Αγαπημένα τραγούδια: Όλα!

Aπόστολος Οικονόμου

The Goon Sax - Mirror Ⅱ

Ορμώμενοι από τη χώρα των καγκουρό με τρίτο κατά σειρά full Lp με τίτλο Mirror Ⅱ, οι The Goon Sax συνδυάζουν αποτελεσματικά μια κάποια μαυρίλα, τις πάντα πετυχημένες για όποια μπάντα χαρακτηρίζεται indie, post-punk μπασογραμμές, όμορφες φωνές, κάποια σύνθια χαρμολύπης περιτυλιγμένα με μια ποπ αφέλεια! Είναι ο δίσκος που άκουσα αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες και ταίριαξε σε όποια κατάσταση χρειάστηκε. Δώστε του μια ευκαιρία!!

Μάριος Παγώνης

Gojira - Fortitude

Οι Gojira εδώ και πολλά χρόνια αποτελούν την αιχμή του δόρατος στο heavy metal (είτε μας αρέσει είτε όχι).Δεν υπάρχουν πολλοί στον metal χώρο τις τελευταίες δύο δεκαετίες που μπορούν να τους κοιτάξουν κατάματα! Τέσσερις τύποι ντυμένοι στα μαύρα που ισοπεδώνουν τα πάντα στο πέρασμα τους χωρίς πολλές φανφάρες και τυμπανοκρουσίες (και μιας και μιλάμε για τύμπανα να αναφέρουμε ότι ο ντράμερ τους Mario Duplantier είναι υποψήφιος για ντράμερ της χρονιάς).Στα του δίσκου τώρα έχουμε να κάνουμε με κάτι πραγματικά σοβαρό και πλήρη σε μια εποχή που όλα είναι εύκολα και κενά, οι Gojira  ηχητικά και στιχουργικά παίρνουν κεφάλια! Ένα album γεμάτο όγκο και συναίσθημα όπως αρμόζει σε έναν μεγάλο metal δίσκο του σήμερα.

Διάβασε ακόμα: Οι Καλύτεροι Εγχώριοι Δίσκοι του 2021

Οι παραγωγοί του sinradio.gr ξεχώρισαν από έναν εγχώριο δίσκο για το 2021 ο καθένας και τον μοιράζονται μαζί σου!

Διάβασε ακόμα: Οι Καλύτεροι Διεθνείς Δίσκοι του 2021

Θανάσης Στασινός

Pan Pan - Φαντασμαγορία Δύο

Το άλμπουμ που ήρθε την κατάλληλη περίοδο (μετά από ένα πολύμηνο lockdown) και μας χτύπησε σαν ρεύμα ώστε να χορεύουμε ασταμάτητα στην πίστα. Ποπ, electro Synths και drum machines αποτελούν το δεύτερο μέρος της δικής του φαντασμαγορίας. Αποτελείται από 7 νέα τραγούδια όπου στίχους και μουσική έχει γράψει ο ίδιος, όμως μοιράζεται το μικρόφωνο μαζί με τις Nalyssa Green, Katrinpi, Melentini, Καλλιόπη Μητροπούλου και Nefeli Walking Undercover. Τραγούδι της χρονιάς φυσικά το Χτύπα Με Σαν Ρεύμα Στην Πίστα.

Λευκοθέα Μακρή

Mazoha - ΠΡΤΘΛΤΣ

Ο Δημήτρης Πολιούδης με το καινούριο album του ελληνόφωνου πρότζεκτ του κατάφερε να αποτυπώσει το σκοτεινό, ασφυκτικό και απειλητικό παρόν μας πάνω σε ξεσηκωτικούς και χορευτικούς punk και synth ρυθμούς. Ένα μανιφέστο και μια γιορτή αντίστασης για ό,τι μας συνθλίβει! Τραγούδια στο repeat: Αυτοάμυνα και Ράδιο Κατάθλιψη.

Cj Turtle

Jan Van de Engel - Streams (Teranga Beat 2021)

Η Spiritual Τζαζ συναντά την Ελληνική δημοτική παράδοση στο καταπληκτικό νέο πόνημα του ντράμερ-συνθέτη Γιάννη Αγγελόπουλου aka Jan Van.

Μαρία Παναγιωτάκη

Green Was Greener - Introspective

Όταν πρωτοάκουσα ένα δείγμα από τη δουλειά του συγκροτήματος -συγκεκριμένα το Another Chance- ενθουσιάστηκα ιδιαιτέρως. Μια φρέσκια πανέμορφη δουλειά, αυτό που έψαχνες όταν σκεφτόσουν "έχω βαλτώσει λίγο μουσικά, περιμένω κάτι καινούργιο να με ξεσηκώσει". Η αναμονή λοιπόν πατάει pause με τον πρώτο δίσκο της μπάντας από το Ηράκλειο Κρήτης του οποίου ο δυναμικός μεν, ευγενικός δε indie ήχος μπορεί να κρατήσει συντροφιά οποιαδήποτε στιγμή. Ξεχωρίζω τα Everyday και Stargazing.

Διονυσία Αλβανού

Rosey Blue - SWANS

Κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2021 από την Inner Ear Records και ήρθε για να επισφραγίσει τη χρονιά που πέρασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Με ήχο smooth και american folk στοιχεία, ο δίσκος αυτός ζέστανε την καρδιά μας και μας ταξίδεψε.

Προσωπικό αγαπημένο τραγούδι του άλμπουμ για την vintage αισθητική του και την blues διάθεσή του, το The Moon.

Βασίλης Παλαιολόγου

Jef Maarawi - Terra Papagalli

Ο ελληνοβραζιλιάνος τραγουδοποιός στη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά παραδίδει έναν μεστό δίσκο με σαφείς folk αναφορές που κυλάει όμορφα από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν οι Fleet Foxes είναι μια από τις αγαπημένες σας σύγχρονες μπάντες τότε και ο Jef Maarawi θα σας εντυπωσιάσει.

Δήμητρα Αλεξανδράκου 

Rsn - Motion (Agogo Records)

Το Motion ήρθε να μας δώσει κίνηση και έμπνευση σε μια ακόμη μουδιασμένη χρονιά, που δεν λέει να τελειώσει. Τα 9 κομμάτια του album συνθέτουν τον μοναδικό μουσικό Κόσμο του μόνιμα δραστήριου και εν κινήσει δημιουργού του. Απόδειξη αυτού και το εκπληκτικό artwork των Till Noon. Trip hop, electronica, downtempo, grooves, ανατολίτικα ψήγματα,οι φωνές των Lefteris Samson, Thalia, MC Yinka, Irene & Jb Nimble, το πιάνο του Δημήτρη Δερμάνη, η κιθάρα του Διονύση Μέρφη, το ούτι της Βάσιας Βουργουλάκη, τα κρουστά των Quilombo αποτελούν μερικά από τα στοιχεία του Motionικού χωροχρόνου, που μας καλεί να χαθούμε σε αυτό το συναισθηματικό ταξίδι από την πρώτη κιόλας νότα.

Αγαπημένα κομμάτια:  ΝΑΙ

Ντένις Σκούρας

Danai Nielsen - Who Are They

Είχαμε ακούσει τραγούδια από αυτόν τον δίσκο διάσπαρτα από ‘δω κι από ‘κει, όμως η Danai κάνει το ντεμπούτο της με τον δίσκο ολοκληρωμένο και τα τραγούδια πιο καλογυαλισμένα. 

Ένας δίσκος που ακούγεται εξίσου σε club (αχ να 'χαμε ένα διαίτης τώρα) και στα ακουστικά σου όταν νιώθεις μόνος. Από τη Danai Nielsen σίγουρα θα ακούσουμε όλο και καλύτερα στο μέλλον. 

Recycled Feelings και Who are they είναι οι δύο καταστάσεις όλου του 2021… 

Ακούω ότι κυκλοφορεί και σε βινύλιο… MONO Record Store, ξηγήσου.

Δήμητρα Αθανασίου

ΜΕΝΤΑ - Τελεφερίκ

Οι ΜΕΝΤΑ, μία ανήσυχη alternative rock μπάντα από την Αθήνα, γιορτάζοντας τα 20+1 χρόνια από την πρώτη τους εμφάνιση επανεκδίδουν με ελληνικό όνομα τον instrumental δίσκο Telepherique (2015), έναν δίσκο που είχε αποτελέσει τομή στην καριέρα τους καθώς φλέρταρε με την ηλεκτρονική σκηνή, και τον ντύνουν με στίχους βαθύτατα επηρεασμένους από τη ζωή στο lockdown. Στον νέο δίσκο Τελεφερίκ συμμετέχουν οι εκπληκτικοί: Γιάννης Αγγελάκας, Παύλος Παυλίδης, Coti K., Νικόλας (Razastarr), Λένα Πλάτωνος, Nalyssa Green, Χρήστος Λαϊνάς, Prins Obi, Danai Nielsen και Σέργιος Βούδρης. Και κάπως έτσι η krautrock συναντά τη hip hop, την ambient και την pop σε ένα πάντρεμα που ευχαριστεί υπέρ το δέον τα αυτιά μας.
Enjoy!

Δημήτρης Παπασπύρος

Pink Vanity - Foggy Shots EP

Πρόκειται μόνο για ένα EP με μόλις 4 τραγούδια, ωστόσο αρκεί για να συστήσει δισκογραφικά στην ελληνική (τουλάχιστον) σκηνή ένα από τα πιο υποσχόμενα alternative rock (ή πείτε τους όπως αλλιώς θέλετε) σχήματα. Δημιουργημένοι από τους δύο αδερφούς Αλέξανδρο και Κωνσταντίνο Κρομμυδά, το πενταμελές πλέον συγκρότημα καταφέρνει να δίνει στον alternative rock ήχο του μια πληθώρα επιπλέον στοιχείων, από hard rock σε πιο χορευτικά, ως και progressive, δημιουργώντας μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική σύγχυση. Ο ήχος τους σε συνδυασμό με τους αινιγματικούς στίχους γεμάτους υπαρξιακές ανησυχίες δημιουργεί, στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά, μια πραγματικά συναισθηματικά φορτισμένη μουσική. 

Γιώτα Καλλιγοσφύρη

Mechanimal - Θόρυβος

Ο πέμπτος δίσκος των Mechanimal κυκλοφόρησε και είναι, για πρώτη φορά, ελληνόφωνος. Λίγο οι επιρροές από Depeche Mode, λίγο ο post punk ηλεκτρονικός ήχος, λίγο η συνάφεια με τη Λένα Πλάτωνος και η προσέγγιση των στίχων από την πλευρά της «spoken word poetry», σου κρατούν το ενδιαφέρον σε όλα τα κομμάτια. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τους ιδιαίτερους στίχους  και τη φωνή της Θέκλας Τσελεπή, απογειώνουν το εγχείρημα και το κάνουν να ξεχωρίζει ανάμεσα στις υπόλοιπες ελληνικές κυκλοφορίες. Τα κομμάτια που ξεχώρισα ήταν το “Θόρυβος”  και το “Θαυμάσια που είσαι όταν χορεύεις”. 

Κώστας Τσάμης

Bloody Hawk - Τίμημα

Μετά το “1 Ευρώ”, ο Bloody Hawk επιστρέφει δισκογραφικά με το “Τίμημα”, ένα δίσκο που συνεχίζει από εκεί που άφησε ο προηγούμενος.

Προσωπική άποψη είναι ότι ο Bloody Hawk είναι μια αυθεντική Hip-Hop ιστορία από το περιθώριο, αντίστοιχη και με παραλληλισμούς με ιστορίες από το Bronx και Compton. Για να έρθω στον δίσκο, όπως και στην υπόλοιπη δουλειά του, ο Bloody Hawk μιλάει για τα προβλήματα τη φτώχεια και την προσπάθεια να ξεφύγει από αυτή όντας στο τοπίο της Ελλάδας των λαϊκών στρωμάτων, όχι σε κάποιο γκέτο, μακριά από ναρκωτικά, όπλα, συμμορίες κτλ, μιλώντας ειλικρινά και απέχοντας από αυτά που προστάζει η μόδα. Η παραγωγή του δίσκου και τα Beat είναι πολύ προσεγμένα με πολύ ιδιαίτερες λεπτομέρειες, με highlight το beat του “Daewoo 3” το οποίο είναι και το πιο ακουσμένο κομμάτι του δίσκου, ενώ το “Ektenepol” θυμίζει αρκετά την αίσθηση που είχαν τα Hip-Hop samples πριν 2 δεκαετίες. Αγαπημένο κομμάτι του δίσκου το “Top 5 Freestyle”.

Μάριος Παγώνης

Need - Norchestrion: A Song For The End

Όταν μιλάμε για εγχώριο progressive metal οι Need είναι από τις πρώτες μπάντες που σου σκάνε στο μυαλό! Σε αυτή την πέμπτη τους δισκογραφική δημιουργία μας παρουσιάζουν ένα σπουδαίο album γεμάτο έμπνευση, ταλέντο και συναίσθημα κάνοντας ένα μεγάλο βήμα στον χώρο ώστε να θεωρηθούν ως μια από τις καλύτερες progressive metal μπάντες.

Διάβασε ακόμα: Οι Καλύτεροι Διεθνείς Δίσκοι του 2021

Οι παραγωγοί του sinradio.gr ξεχώρισαν από έναν εγχώριο δίσκο για το 2020 ο καθένας και τον μοιράζονται μαζί σου!

Διάβασε ακόμα: Οι Καλύτεροι Διεθνείς Δίσκοι του 2020

Μαρία Παναγιωτάκη

The Boy – Αντιλόπη

Ενώ παρασυρόμαστε από το πιάνο που ντύνει τον δίσκο νομίζοντας ότι ταξιδεύουμε, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης περιγράφει με τρυφερότητα τη σκληρή πραγματικότητα που ζήσαμε φέτος, αυτή του εγκλεισμού. Δημιουργεί ένα γλυκόπικρο συναίσθημα που όμως μας γαληνεύει, συνειδητοποιώντας ότι τελικά τα πιο όμορφα μέρη μπορεί να βρίσκονται δίπλα μας, στο μπαλκόνι ή κάτω από ένα πάπλωμα.

Βασίλης Παλαιολόγου

THE CALLAS - ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ

Ένας δίσκος που τον αγαπάς ή τον μισείς από τα πρώτα 3 δευτερόλεπτα. Ιδιαίτερα με γοητεύει ο τρόπος που οι Callas γίνονται ρεμπέτες χωρίς να απεμπολούν το lo-fi χαρακτήρα τους (όχι, δεν υπάρχει μπουζούκι). Για την ακρίβεια όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ήχο τους είναι εδώ, με κυρίαρχο τον παρακμιακό αστικό ερωτισμό που δεσπόζει ήδη από το γαμάτο εξώφυλλο. Μπράβο τους που αλλάζουν και δεν αναμασούν τα ίδια και τα ίδια!

Πάσχος Κωνσταντίνος

Goodbye Bedouin – The Shaking People

Λίγο μετά το πρώτο lockdown, σε εννιά κομμάτια, τα παιδιά από την Πάτρα χωρίς να αντιγράφουν και χωρίς να κουράζουν, «μπερδεύουν» γκαράζ από την Αμερική και την Αυστραλία, ποπ, ‘60s και λίγο surf και μας δείχνουν πώς πρέπει να είναι το rock ‘n’ roll σήμερα.

Αλεξάνδρα Τσιτσέλη

Vagina Lips – Outsider Forever

Το τρίτο άλμπουμ ήρθε στην αρχή της χρονιάς πριν την «κατρακύλα» και τα dream pop κομμάτια μού θύμισαν τους πρώτους μήνες του 20 και την κοινωνική ζωή που είχα. Ξεχωρίζω το ομότιτλο κομμάτι και το ονειρικό I don’t want this day to end. (Είναι καλές παρέες για τη μετακίνησή σας με 6.)

Άννα Κακαριάρη

Nalyssa Green - Ταξίδι Αστρικό

Δύο χρόνια μετά το πρώτο ελληνόφωνο άλμπουμ της Μπλουμ και επειδή αυτή τη χρονιά η Γη δεν ήταν και ο πιο φιλόξενος πλανήτης, η Nalyssa Green μάς προσκαλεί σ’ ένα Ταξίδι Αστρικό. Αν και πολλά από τα κομμάτια τα είχε ήδη αποκαλύψει στα live της, το άλμπουμ ανέδειξε έναν προφανή κοινό νοηματικό άξονα, ο οποίος είναι η συναρπαστική παραμονή στο πραγματικό «μέσα», που είναι το μέσα μας. Ο καινούριος πειραματισμός με τη φόρμα του λαϊκού τραγουδιού, οι ζεστές μπασογραμμές μιας πλέον χαρακτηριστικά ατμοσφαιρικής παραγωγής, με την υπογραφή του Βασίλη Ντοκάκη και οι –άλλοτε αφοπλιστικά βιωματικοί κι άλλοτε απόκοσμοι στίχοι της, προσωπικά μου δημιουργούν την εντύπωση μιας σύγχρονης Λένας Πλάτωνος. Ίσως πιο ακομπλεξάριστα ρομαντικής, πιο γλυκιάς αλλά και πιο αιχμηρής, σαν σελίδα που σου κόβει τα δάχτυλα και χωρίς να το καταλάβεις, αιμορραγείς.
Αγαπημένα κομμάτια: Μπλε Τροχιά, Μη Με Ξεχάσεις.

Διονυσία Αλβανού

Kristof - TALKSHOW

Σύντομο μα ουσιαστικό το “TALKSHOW” σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και σε μεταφέρει στο περιβάλλον ενός talkshow με μια vintage, αλλά και pop αισθητική, με έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο.  Έχει αρχή, μέση και τέλος σαν μια ενιαία ιστορία που μας διηγείται ο Kristof, ενώ σου δημιουργείται εύρος συναισθημάτων που βιώνεις κατά την ακρόασή του, από έντονη χαρά μέχρι και βαθιά μελαγχολία. Το artwork του δίσκου είναι επίσης φανταστική δουλειά. 

Κωνσταντίνος Τσάμης

Kepler Is Free - Teegarden

Φρέσκια οπτική της Jazz που ισορροπεί υπέροχα με την ηλεκτρονική διάθεση που έχει η μπάντα. Ξεκινάει με λίγο πιο δύσκολα κομμάτια για κάποιον που δεν είναι ακροατής της Jazz, ενώ γυρίζοντας στην B Side του δίσκου κερδίζει και τους υπόλοιπους!

Δημήτρης Μάστορης

Κτίρια Τη Νύχτα - Οι Μελλοντικές Ημερομηνίες

Ο πιο εύπεπτος, προσβάσιμος, ποπ (πες το όπως θες) δίσκος αυτού του σπουδαίου καλλιτέχνη φέρει ένα επιπλέον θράσος που θεωρώ ότι δεν συνηθίζεται: παρουσιάζει απροκάλυπτα την καλύτερή του (μέχρι τώρα) δουλειά (για τον γράφοντα). Δίνει την εντύπωση ότι έχει διυλίσει σχολαστικά στοιχεία από όλα τα προηγούμενα του albums, ενσωματώνοντάς τα σε μια συλλογή από μειλίχιες απαγγελίες, κοφτερά breakbeats και παιχνιδιάρικα synths που ντύνουν τον ιδιαίτερο στίχο του, χωρίς να φλυαρεί ούτε δευτερόλεπτο. Οι M83 συναντήθηκαν με τον Aphex Twin στο κέντρο της Αθήνας; Ποιος ξέρει… (Ξανα)πάτα play στο Μασίνκοδ και βάλε ελεύθερα τα κλάματα.

Θανάσης Στασινός

Strawberry Pills - Murder to a Beat

Μπορεί να άργησε να έρθει το ντεμπούτο τους album, αλλά η αναμονή άξιζε! Ένας δίσκος με dark / electro ρυθμό αλλά και με λίγη 80s νοσταλγία, επηρεασμένοι από στοιχεία κλασικής λογοτεχνίας φαντασίας, τρόμου, μυστηρίου και αινίγματος κάτι που φαίνεται από τον τίτλο του δίσκου ο οποίος είναι εμπνευσμένος από την βασίλισσα του εγκλήματος, Agatha Christie. Αγαπημένα κομμάτια: Porcelain Face, The Voyer και Verbal Suicide.

Δήμητρα Αλεξανδράκου

Stiko - Vibrations

Μελωδίες ονειρικές ξεπηδούν μέσα από 7 κομμάτια άκρως προσεγμένα και δουλεμένα στην λεπτομέρεια. Η πιο ώριμη δουλειά του Stiko που δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται και να δημιουργεί, κυκλοφορεί από την High Hop Records του Cayetano κι έρχεται να μας γοητεύσει με τις συναισθηματικές δονήσεις του. Ήχος φρέσκος, ηλεκτρονικός με trip hop επιρροές και beats που συνθέτουν το soundtrack της δικής σου ονειροπόλησης.

Αγαπημένα κομμάτια: Deer, Loosing Me, Ocean Of Love

CJ Turtle

Sugahspank & Blend Mishkin - Paint Everything White (Rewind Guaranteed 2020)

Ό,τι καλύτερο μας έφερε η προηγούμενη καραντίνα. Δώδεκα χρόνια μετά την πρώτη τους συνεργασία, ανταλλάσοντας  αρχεία μέσω του διαδικτύου, ο Blend και η Sugahspank (ξανά) έκαναν το θαύμα τους! Οκτώ reggae (κι όχι μόνο) διαμάντια που θα απολαμβάνουμε στο διηνεκές.

Ανδρέας Παπαλεξόπουλος

ΤΖΑΜΑΛ - Η Κούπα του Ιούδα

Δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του ΤΖΑΜΑΛ με ωμό κοινωνικό στίχο που ξυπνάει αναμνήσεις και προετοιμάζει γενιές. Καθαρό ελληνικό αλήτικο ραπ βγαλμένο από καταστάσεις καθημερινότητας του κάθε 30+ και όχι μόνο κατοίκου και πολίτη της Ελλάδας!

Αγνή αγάπη για πράγματα της ζόρικης καθημερινότητας, από τη ρουτίνα της δουλειάς μέχρι την Κυριακή του γηπέδου και των οπαδικών συνθημάτων. Ρεαλισμός στο μεγαλείο του και στίχοι που αγγίζουν “έξω” από τα δόντια.

Αθανασία Ροδίτη

Ρένα Μόρφη - Σάμπα Τσικίτα

Η Ρένα Μόρφη είναι η ερμηνεύτρια με τα χίλια πρόσωπα, καθώς ξεκίνησε ως φωνή των Imam Baildi και στην πορεία έδειξε τα πολλά ταλέντα της! Το 2020 ξεχώρισε με την καινούργια της  μουσικοχορευτική νουβέλα «Σάμπα Τσικίτα» που αποτελείται από 10 νέα τραγούδια και κάθε ένα είναι ξεχωριστό, αφού μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές και με μεγάλη επιτυχία! 

Διάβασε ακόμα: 20 για το '20: Οι λίστες με τα καλύτερα album της χρονιάς όπως τα επέλεξαν συντάκτες του presspop.gr και ραδιοφωνικοί παραγωγοί του sinradio.gr!

Οι παραγωγοί του sinradio.gr ξεχώρισαν από έναν διεθνή δίσκο για το 2020 ο καθένας και τον μοιράζονται μαζί σου!

Διάβασε ακόμα: Οι Καλύτεροι Εγχώριοι Δίσκοι του 2020

Άννα Κακαριάρη

Michelle Gurevich - Ecstasy in the Shadow of Ecstasy

Στα μέσα Μαΐου και μετά από δύο χρόνια απουσίας, η Michelle Gurevich επέστρεψε με το Ecstasy in the Shadow of Ecstasy. Με την ωριμότητα πέντε άλμπουμ, η πρώην Chinawoman, αποτυπώνει με ειλικρίνεια τη φετινή πραγματικότητα, χωρίς να τη ντύνει με φανταχτερά περιτυλίγματα. Αδιαμφισβήτητα καθησυχαστικό και βαθιά αισιόδοξο, το άλμπουμ καταφέρνει να έχει χαρακτήρα ταυτόχρονα επίκαιρο και διαχρονικό, αποτελώντας μια πραγματική γιορτή, η οποία «αντιστάθμισε το σκοτάδι αυτής της χρονιάς», όπως δήλωσε.
O lo-fi ήχος και οι λιτές παραγωγές, αναδεικνύουν την κινηματογραφική εκφραστικότητα της χροιάς της, η οποία μας φέρνει πιο κοντά με την ποίηση των στίχων της. Άλλοτε καυστική κι άλλοτε ανοιχτά ευάλωτη, η Michelle Gurevich, αποτέλεσε μια σχεδόν γονεϊκή φιγούρα που μας πήρε από το χέρι στα δύσκολα αυτής της χρονιάς και μας έμαθε ότι ακόμα και οι πιο εύθραυστες πτυχές μας, δεν χρειάζονται καμουφλάζ.
Αγαπημένα κομμάτια: Art of Life, Love from a Distance.

Διονυσία Αλβανού

Jessie Ware - What’s Your Pleasure?

Αν θες να χορέψεις, να αισθανθείς ξανά πώς είναι να βγαίνεις σε ένα μπαρ και να απολαμβάνεις καλή μουσική με το ποτό σου, τότε θα ακούσεις το What’s Your Pleasure?. Η Jessie Ware κυκλοφόρησε το τέταρτο στούντιο άλμπουμ της το καλοκαίρι, την πιο κατάλληλη στιγμή ώστε να μας μεταδώσει τον αέρα ανανέωσης που αποπνέει. Εμπνευσμένο από τη disco μουσική, έχει ξεκάθαρο pop ύφος και μια ερωτική διάθεση που σε παρασύρει και σε κάνει να θες να το ακούς ξανά και ξανά.

Δημήτρης Μάστορης

Róisín Murphy - Róisín Machine

Ένας σωρός από ημι-ανώνυμους “producers” ηλεκτρονικής μουσικής προσπαθούσε επί ματαίω τις τελευταίες δεκαετίες να προσδιορίσει το τι μπορεί να σημαίνει “nu disco”, ενώ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να έρθει η Θεά, η Αυτού Μεγαλειότης (πάντα ψύχραιμος ο γράφων) από την Ιρλανδία να μας δείξει πώς γίνεται με ίσως τον καλύτερο δίσκο που έχει παραδώσει μέχρι ώρας - κάτι παραπάνω από 50 λεπτά γκρουβάτης, τόσο-όσο πειραματικής disco/house. Σύμφωνοι, Lady Gaga και Kylie Minogue έκαναν αντίστοιχες υπερφιλότιμες προσπάθειες φέτος. Ωστόσο, το “Murphy’s Law” αποτελεί δυνητικά τον επόμενο επίσημο ύμνο του ιδιώματος. Τόσο απλά.

Α ναι, ακούστε και τα extended versions.

Αλεξάνδρα Τσιτσέλη 

HAIM - Women in Music PT.III

Είναι το πιο εσωστρεφές και ειλικρινές άλμπουμ των τριών αδερφών. Έχει από όλα τα είδη, αλλά ακούγεται και πάλι ως άλμπουμ και όχι ως μεμονωμένα singles , όπως  το RnB 3 am μέχρι το ροκ Up From A dream. Μου θύμισε πολύ τον πρώτο τους δίσκο και πραγματικά μου κράτησε συντροφιά σε όλο το 2020.

Βασιλης Παλαιολόγου

SAULT - UNTITLED (RISE)

Τέσσερεις κυκλοφορίες μέσα σε 2 χρόνια από τους Sault, με τις φετινές δύο να συναγωνίζονται ποια θα πάρει την κορυφαία θέση. Κερδίζει στα σημεία η πιο πρόσφατη γιατί είναι εκείνη που με ξεσήκωσε περισσότερο και άκουσα και αγάπησα πρώτη. Αγνή neo soul/funk που άλλοτε κλείνει προς τη μαύρη afro και άλλοτε προς την  trip hop, χωρίς να λείπουν οι ποπ μελωδίες, οι ορχηστρικές και soft στιγμές, αλλά και  οι ξεσηκωτικές οι οποίες και απογειώνουν το δίσκο. Tα I Just Want to Dance, Street Fighter και Free έκαναν την καραντίνα πολλών λιγότερο καθιστική. Και σκεφτείτε ότι αυτά σας τα λέει ένας αμετανόητος οπαδός της ηλεκτρικής κιθάρας!

Θανασης Στασινος

Fiona Apple - Fetch The Bolt Cutters

Ο έκτος προσωπικός δίσκος της Fiona Apple κυκλοφόρησε μέσα στο πρώτο lockdown και ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να έχουμε. Είναι ένας δίσκος που σου προσφέρει ταυτόχρονα ηρεμία και ένταση. Τον ακούς είτε επειδή θέλεις να χαλαρώσεις, είτε επειδή θέλεις να φωνάξεις. Δικαίως κατέχει στο Metacritic το υψηλότερο σκορ βαθμολογίας album όλων των εποχών.

Αγαπημένα κομμάτια: Shameika, Heavy Balloon και Under the Table.

CJ Turtle

Mollono.bass  - Woods, Tales & Friends (3000 Grad 2020)

Μελωδικός, ρυθμικός, με διάθεση ρομαντική, αισθαντική αλλά και με κατά τόπους σκοτεινές εξάρσεις ο Mollono.bass  για ακόμα μια φορά αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους πιο άξιους εκπροσώπους της ηλεκτρονικής σκηνής του Βερολίνου.

Δήμητρα Αλεξανδράκου

Caribou - Suddenly

Ο πιο προσωπικός δίσκος του Dan Snaith γίνεται ο καθρέφτης που μέσα από το συναισθηματικό φάσμα των 12 κομματιών του αντανακλά τις εκάστοτε ψυχολογικές εναλλαγές του ακροατή του. Η μελαγχολία μετατρέπεται σε έντονη χαρά και τανάπαλιν σε μια περίοδο που η μελωδικότητα του Suddenly έρχεται να λειτουργήσει καταπραϋντικά. Η αγάπη, η οικειότητα, η ανάγκη αυτών και η απώλεια συνθέτουν τους συναισθηματικούς άξονες  που κινείται ο Caribou και σε παρασύρει να τους διανύσεις μαζί του.

Αγαπημένα κομμάτια: New Jade, Never Come Back, Like I Loved You

Μαρία Παναγιωτάκη

Nadine Shah - Kitchen Sink

Κάτω από την άψογη ενορχήστρωση των "Trad" και "Ladies for babies" αναδύονται στίχοι με τόλμη κι ευθύτητα, τα οποία και χαρακτηρίζουν τον δίσκο συνολικά. Ο σκοτεινός λυρισμός μαζί με τη φωνή που θυμίζει μίξη Nick Cave με PJ Harvey γέννησαν τον 4ο δίσκο της μουσικού από το Whitburn με την οποία έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει απογοήτευση.

Κωνσταντίνος Τσάμης

Fontaines D.C. - A Hero’s Death

Ένα άλμπουμ που ξεκινάει πιο ήρεμα σε σχέση με το Dorgel, αλλά σε κρατάει με ενδιαφέρον. Η μπάντα εξελίσσεται σε ένα βαθμό από το Dorgel και βγάζουν μια κάπως πιο ήρεμη, αλλά και σκοτεινή πλευρά τους τόσο στον ήχο όσο και στιχουργικά.

Αθανασία Ροδίτη

Nubya Garcia - Source  

Η Garcia άρχισε να μαθαίνει (το) σαξόφωνο στην ηλικία των 10 με τον Vicky Wright. Το 2017 η Garcia κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της EP Nubya's 5ive μέσω της ετικέτας Jazz re: freshed. 

Εκείνη τη χρονιά η μπάντα της ήταν μια εναρκτήρια πράξη στο παγκόσμιο φεστιβάλ της Gilles Peterson στο Sète και αυτό ήταν αρκετό για να γίνει πρωτοσέλιδο στις πωλήσεις στο Jazz Club του Ronnie Scott!

Το τελευταίο άλμπουμ της, Source, καταφέρνει να έχει την 10η θέση στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς καθώς αποτελεί μια από τις αξιοπρόσεκτες φετινές jazz κυκλοφορίες. 

Ποντάρει σε δοκιμασμένες συνταγές, αλλά τις εκτελεί σωστά.

Ανδρέας Παπαλεξόπουλος

Nas - King's Disease

13ο άλμπουμ του Nas και μας θυμίζει τα παλιά, πηγαίνοντάς μας πίσω στο 1994 και στο illmatic. Παλιός, καλός Nasty Nas αλλά με φρέσκο ήχο. Guest feat της κλάσης του Charlie Wilson, Hit-Boy, Fivio Foreign και πολλά άλλα γνωστά ονόματα. 

Μόνο χαρούμενοι είμαστε λοιπόν, μιας και ο Nas στα 47 του χρόνια συνεχίζει να μας προσφέρει “βρώμικες” μουσικές, αλλά και το μόνιμο “κόλλημα” στο κεφάλι μας σιγοτραγουδώντας το beat του N.Y. State of Mind , σε νέα μουσικά μοτίβα! Όπως προείπα, φρέσκος ήχος με “αλητεία” που κρατάει από το 1994!

Πάσχος Κωνσταντίνος

Fat Worms – Antarctica

Θα μπορούσε την θέση αυτή να έχει η Eemma Ruth Rundle και οι Thou, αλλά το Antarctica ήταν το ξένο αλμπουμ που άκουσα περισσότερες φορές αυτή τη χρονιά.

Δεν είναι καινοτόμο αλλά μπορεί να σε κάνει να το αγαπήσεις και να το ακούς με κάθε ευκαιρία.

Διάβασε ακόμα: 20 για το '20: Οι λίστες με τα καλύτερα album της χρονιάς όπως τα επέλεξαν συντάκτες του presspop.gr και ραδιοφωνικοί παραγωγοί του sinradio.gr!